دلواپسی

یه بغل گلای مریم یه غزل بوسه ی خسته            

یه نفر حبسه تو سینه یه گلو بابغض بسته   

واسه زود بودن چه دیرم باغم چشمات میمیرم

وقت رفتنت عزیزم گریه هامو پس میگیرم 

یه نفرحبسه تو چشمات تاابد گوشه ی زندون

یه نفرعاشق عاشق،عاشق صدای بارون

جونشو لحظه ی آخر میسپره به دستت ارزون

. . .

چجوری طاقت بیارم شبای دلواپسی رو

تو ندیدی سوختنم رو تب تند بی کسی رو

یه عالم گریه نشسته روی دیوارای خونه

بی تو و عطرت عزیزم چیزی ازمن نمیمونه